https://issuu.com/waystowanderegnatiastr/docs/waystowander
https://www.facebook.com/Waystowanderegnatiastr-1712212355519149/
1. ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ
Βρες ένα ψηλό κτίριο στην Εγνατία. Ανέβα στην ταράτσα του. Μείνε εκεί τουλάχιστον για 1 ώρα. Παρατήρησε τι συμβαίνει από ψηλά. Διάβασε τις κινήσεις των σωμάτων που βρίσκονται σε απόσταση.
«Το ανέβασμα στην κορυφή του World Trade Center σημαίνει απαλλαγή από την επήρεια της πόλης. Το σώμα δεν είναι πια ζωσμένο απ’ τους δρόμους που το στρίβουν και το γυρίζουν μπρος πίσω σύμφωνα μ’ έναν ανώνυμο νόμο· ούτε κατακυριευμένο, παίκτης ή πιόνι, από την βουή τόσων διαφορών και τη νευρικότητα της κίνησης στους νεουορκέζικους δρόμους. Όποιος ανέβει εκεί ψηλά, βγαίνει από τη μάζα που συμπαρασύρει και ανακατεύει μέσα της οποιαδήποτε ταυτότητα δημιουργού ή θεατή. Ίκαρος πάνω από τα νερά αυτά, μπορεί να αγνοήσει τα πανούργα τεχνάσματα του Δαιδάλου σε κινητούς, ατέρμονους λαβυρίνθους. Η ανύψωσή του τον μετατρέπει σε ηδονοβλεψία. Τον τοποθετεί σε απόσταση. Μεταβάλλει σε κείμενο που απλώνεται μπροστά του, κάτω από το βλέμμα του, τον κόσμο που τον είχε μαγεμένο, «κατακυριευμένο». Του επιτρέπει να τον διαβάσει, να είναι ένας ηλιακός Οφθαλμός, ένα βλέμμα θεού. Έξαρση σκοπικής και γνωστικής ενόρμησης. Να μην είσαι τίποτα άλλο πέρα από τούτο το βλέπον σημείο, αυτή είναι η μυθοπλασία της γνώσης.
Κι έπειτα; Θα πρέπει να ξαναπέσεις στο ζοφερό χώρο όπου κυκλοφορούν τα πλήθη που είναι ορατά από ψηλά, αλλά εκεί κάτω δεν βλέπουν; Πτώση του Ικάρου. Στον εκατοστό δέκατο όροφο μια αφίσα, σαν άλλη σφίγγα, απευθύνει ένα αίνιγμα στον πεζό, που για μια στιγμή μεταβάλλεται σε οπτασιαστή: It’s hard to be down when you’re up.»
«Κάτω απεναντίας (down), Πέρα από τα κατώφλια όπου παύει η ορατότητα- εκεί ζουν οι συνηθισμένοι χρήστες της πόλης. Στοιχειώδης μορφής της εμπειρίας αυτής, είναι περιπατητές, οδοιπόροι, Wandersmanner, το σώμα των οποίων υπακούει στην ανισόπαχη καλλιγραφία ενός αστικού «κειμένου», που το γράφουν χωρίς να μπορούν να το διαβάσουν. Είναι άνθρωποι της πρακτικής, που χρησιμοποιούν χώρους αθέατους· η γνώση τους για κείνους είναι τόσο τυφλή, όσο και στην ερωτική συνεύρεσης των σωμάτων. Οι δρόμοι που αλληλοδιαπλέκονται σε τούτη τη συνύφανση, ανεπίγνωστα ποιήματα όπου κάθε σώμα είναι ένα στοιχείο υπογεγραμμένο από πολλά άλλα, διαφεύγουν από την αναγνωσιμότητα. Θαρρείς και μια τύφλωση χαρακτηρίζει τις οργανωτικές πρακτικές της κατοικημένης πόλης. Τα δίκτυα αυτών των γραφών που προχωρούν και διασταυρώνονται συνθέτουν μια
πολλαπλή ιστορία, δίχως δημιουργό και θεατή, διαμορφωμένη από θραύσματα τροχιάς και αλλοιώσεις χώρων-μια ιστορία που, σε σχέση με τις παραστάσεις, παραμένει καθημερινά, επ’ άπειρον, άλλη.» ( Ντε Σερτώ, 2010)
2. ΑΝΩ ΠΟΛΗ (ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ)
Χρειάζεσαι:
Χάρτη της πόλης
Πήγαινε σε ένα σημείο στην Άνω Πόλη. Βλέπεις την Εγνατία; Ποιο σημείο της βλέπεις; Ακολούθησε μια διαδρομή παράλληλη με την Εγνατία. Σημείωσέ την.
Πήγαινε στην Εγνατία στο σημείο αυτό που πρωτοείδες από ψηλά. Επανέλαβε τη διαδρομή που ακολούθησες στην Άνω Πόλη. Που σε βγάζει;
“In researching this book we have explored a number of tactics for transplanting ideas arising from one place to another, including a simultaneous drift by the four core members of Wrights & Sites in four European locations.
Exchange mis-guided ideas in real-time with people in other places.
Build a narrative over the course of a day by sending one photo message per hour to a friend.
The idea of superimposing one space (or time) onto another is not a new one:
• as Walter Benjamin wrote ‘we know that, in the course of flanerie, far-off times and places interpenetrate the landscape and the present moment’
• towards the end of 2003 a ferris wheel from Paris was re- erected in the centre of Birmingham- but the French audio commentary had not been removed, and for several weeks the public viewed the English cityscape whilst being told to look out for famous Parisian landmarks. What happens if you overlay a map of Moscow onto your own city?
What do you find the Kremlin should be? Look for references to Russia. Stop in bars and drink vodka.
What about Baghdad? Or fictional spaces? (Narnia, streets in soap operas, etc)
Take guidebooks from one place and use them in another. Exchange maps with friends from other cities.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
3. ΓΙΝΕ ΠΟΙΗΤΗΣ
Οι δρόμοι των πόλεων είναι γεμάτοι κείμενα. Από τις φωτεινές επιγραφές, τα θυροτηλέφωνα των πολυκατοικιών, τις λέξεις και τους αριθμούς στις πλάκες των πεζοδρομίων μέχρι τα γκράφιτι στους τοίχους, τις αφίσες στις βιτρίνες των καταστημάτων, τις επιγραφές των μνημείων. Τα στοιχεία αυτά δημιουργούν μια διαφορετική αφήγηση του τόπου, αποσπασματική και υπαινικτική, που δεν παύει να σχετίζεται με αυτόν.
Πήγαινε μια βόλτα στην Εγνατία. Σημείωσε τις λέξεις που σου τραβούν την προσοχή.
Χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις για να δημιουργήσεις τη δική σου αφήγηση, την ιστορία της διαδρομής σου.
Γράψε ένα ποίημα.
“MEMORIALS”
A city marks its history in stone, from the simple plaque, to the statue, to the clock tower, to the war memorial. Once names have been carved it is rare to hear those words spoken aloud. Go with a friend to any marker in the city that may constitute a memorial, and read aloud to each other these silent words and names.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
“PLACE NAMES”
Look for the writing on the city-on posters, on rubbish, graffiti, conversations... Use this text to rename the streets.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
“WRITE ON WALL”
The streets are full of lost and lonely texts. Ignore the mass produced packaging and pick up the rest: you quickly enter worlds of intense feeling. Instant archaeology, take a line from each item and assemble a street poem. Chalk it on a wall.
Poetry from the gutter:
Dear Mrs(--),
(--) phoned to tell me the very sad news. I shall always remember Mr. (--)’s kindness and gentle nature along with a great deal of wisdom. I’m sure you’ll miss him very muck. Do accept my warmest regards & sympathy-continue to express your talent which is a true gift & let me know should you require any varnish. “
(Smith, 2010)
Οδοιπορικές ρητορικές
«Τα οδοιπορικά σχήματα αντικαθιστούν το τεχνολογικό σύστημα ενός συνεκτικού και ολοποιητικού χώρου, «δεμένου» και ταυτόχρονου. Με διαδρομές που έχουν δομή μύθου, αν τουλάχιστον με το «μύθο» εννοούμε έναν λόγο που σχετίζεται με τον τόπο/ου τόπο (ή την καταγωγή) της συγκεκριμένης ύπαρξης, μια αφήγηση μαστορεμένη με στοιχεία αντλημένα από κοινές ρήσεις, μια υπαινικτική, αποσπασματική ιστορία, που τα κενά της συναρμόζονται με τις κοινωνικές πρακτικές τις οποίες συμβολίζει.
Τα σχήματα λόγου αυτής της υφολογικής μεταμόρφωσης του χώρου είναι χειρονομίες. Ή μάλλον, όπως λέει ο Ρίλκε, «δέντρα χειρονομιών» σε κίνηση... Αυτά τα δέντρα από χειρονομίες σαλεύουν παντού. Τα δάση τους περπατούν στους δρόμους. Μεταμορφώνουν τη σκηνή, αλλά είναι αδύνατο να τα καθηλώσει σ’ έναν τόπο η εικόνα. Αν παρόλα αυτά χρειαζόσουν μια εξεικόνιση, θα την έδιναν οι εικόνες-τράνζιτ, καλλιγραφήματα πρασινοκίτρινα και σε μπλε μεταλλικό, που ουρλιάζουν δίχως να φωνάζουν και αυλακώνουν τα υπόγεια της πόλης, «κεντίδια» από γράμματα και αριθμούς, τέλειες χειρονομίες μιας βίας ζωγραφισμένης με πιστόλι, εκφάνσεις του Σίβα σε γραφές, χορευτικά γραφήματα, με τον βρόντο των συρμών του μετρό να συνοδεύει τις φευγαλέες εμφανίσεις τους: τα γκράφιτι της Νέας Υόρκης.» (Ντε Σερτώ, 2010)
4. VIA EGNATIA
Τα έργα του μετρό αποκαλύπτουν τα αρχαία στρώματα της Εγνατίας. Δημόσιοι χώροι, αγορές, κρήνες και στοές ανά τους αιώνες δημιούργησαν το παλίμψηστο της Οδού.
Διάλεξε ένα από αυτά τα ανοίγματα στην πόλη.
Ρίξε μια ματιά από πάνω ή ακόμη καλύτερα προσπάθησε να πλησιάσεις τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Βρες κάτι που μπορεί να σε μεταφέρει σε εκείνες τις περιόδους της ιστορίας. Μια επιγραφή, ένα αντικείμενο.
Φαντάσου ότι είσαι ένας ταξιδιώτης στη βυζαντινή Εγνατία και πίνεις νερό από την κρήνη για να ξεδιψάσεις.
Σκέψου τα ανοίγματα ως περάσματα στο χωρόχρονο.
Άφησε ίχνη της παρουσίας σου. Κρύψε κάπου ένα πολύ μικρό αντικείμενο.
Όταν ολοκληρωθούν τα έργα θα ξέρεις ότι υπάρχει κάτι δικό σου κάτω από την Εγνατία.
“WE APOLOGISE FOR ANY INCONVENIENCE...”
Most cities are in a constant state of change. This is clearly marked by roadworks as underground services are updated or installed. Such work is generally regarded as an inconvenience. On a mis-guided walk it can been seen in a different light. A hole in the city provides a chance to peer into a historical and geological layers of the place. In this way, you could consider the roadworks as a free open-air exhibition of earthworks and archaeological revelations.” (σελ. 15, Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
In the past imagining Utopia has involved the erection of borders, fencing off a community with a radical identity or putting a distance between now and the future on setting sail for an ideal island.
Mythogeography, however, began in quite different way; with site-specificity rather than exemplariness, with theatre rather than with politics, struggling to expose people to what was most immediate rather than what was distant and desired on behalf of others. This was more difficult than expected! Participants in early mythogeographical experiments often felt like expelling themselves for their lack of resistance to the lure of the general. No sooner had they managed to fight off the temptation for metaphorical grandstanding, than what they had stripped away came back at them: porous and full of wormholes to elsewhere. (This is an important but very obvious lesson: sometimes getting things wrong helps the most.)
Any illusions entertained by these first mythogeographers about skiing comfortably across the ascetic, cool, smooth, planed territory of specificity, or pleasurably frotting a
warm and crumbly local texture, were soon erupted by all sorts of incursions and irritations from the landscape. (Smith,2010)
“TAXONOMY OF SPACES”
Accidental museums, dread space, ambient hubs, new menhirs, wormholes, doubly inauthentic space, wasteland playgrounds, edgeland, superfluous space, voids, real places like virtual models, ruins, ideal (geometrical) spaces, super-textured spaces, locations of cine-memories, planes of consistency, holey space, heterotopias, dreamlands, theatres in your pocket, the actor as signpost, commercial trajectories on the square, poisoned-magical space, paranoid over-explained space, love triangles, circles of acquaintance...all these should, but do not, have space here set aside for their definition.
There is no significance in the order of categories, nor any equality in the influence of one category over another; The relation of their gravitational pulls is always changing.
...
Wormholes: In certain places wrinkles in the fabric of space bring far away places very close. You may find a wormhole in the exotic shape of a building, in an unexpected name, in an affecting story, in an atmosphere, in a word printed on a sweet wrapper, in a symbol hidden in a street sign. If so... pass through. Next time you try on a new pair of trousers or a new bra in the changing booth of a shop, imagine that when you swish the curtain across, you open another to the workshop of the child labourers who made the garment in your hand.” (Smith, 2010)
5. ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
Ξεκίνα από το αγαπημένο σου σημείο στην Εγνατία.
Εάν δεν υπάρχει αγαπημένο, τότε το πλησιέστερο.
Περπάτα προς όποια κατεύθυνση θέλεις μέχρι την πρώτη φωτεινή επιγραφή που αναβοσβήνει.
Περίμενε μέχρι να ανάψει και να σβήσει 3 φορές.
Κοίτα γύρω σου. Προσπάθησε να εντοπίσεις μια στάση και κινήσου προς αυτήν.
Ρώτα κάποιον ποιο λεωφορείο περιμένει, δες σε πόση ώρα έρχεται και συνέχισε να περπατάς γι’ αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα.
Βγάλε μια φωτογραφία στο σημείο που έφτασες και στείλε την σε ένα φίλο.
6. ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΜΙΚΡΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ
Οι Freeman & Freeman στο έργο τους Paranoia: the 21st-century fear περιγράφουν μία «κλίμακα» παράνοιας (“sliding scale” of paranoia), με σημαντικότερο παράγοντα τον «βαθμό στον οποίο οι σκέψεις επηρεάζουν την καθημερινότητα». Τι θα συνέβαινε αν αυτή η επίδραση μπορούσε να χαρτογραφηθεί και να ελεγχθεί ως ένα επιλεγμένο μέσο «επιρροής στην καθημερινή πρακτική»;
Με το να καλλιεργήσει μία ήπια μορφή παράνοιας ο περιηγητής μπορεί να αποκτήσει μία υπερ-ευαισθησία ως προς τις υφές, τις λεπτομέρειες, τη σήμανση και τα σύμβολα στους δρόμους. (σελ. 178, Phil Smith, 2010)
Διάλεξε ένα στοιχείο στην Εγνατία και παρατήρησέ το με προσοχή.
Αν καταφέρεις να γίνεις λίγο παρανοϊκός θα αρχίσεις να διακρίνεις όλες του τις λεπτομέρειες, τις υφές, τα χρώματα, τους ήχους.
Αρχίζεις να τα βλέπεις παντού τριγύρω σου;
Ακολούθησέ τα!
Expert tip: Μη φοβάσαι να βγεις εκτός πορείας, αυτά καθορίζουν την διαδρομή σου, άφησέ τα να σε οδηγήσουν.
7. RIVER EGNATIA
Η Εγνατία αποτελεί το ποτάμι της Θεσσαλονίκης.
Χωρίζει την πόλη σε δύο όχθες.
Για να περάσεις απέναντι πρέπει να βρεις τις γέφυρες; Ή μήπως έχεις βάρκα;
Πάρε τους φίλους σου για μία βόλτα στην όχθη, καθίστε και δείτε τα καράβια που περνάνε.
Πλατσούρισε στα νερά! Ή πρόσεχε μη βραχείς...
Απόφυγε τα βαθιά σημεία και τα δυνατά ρεύματα!
8. ΚΥΡΤΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Francesco, your hand is big enough To wreck the sphere, and too big, One would think, to weave delicate meshes That only argue its further detention. (Big, but not coarse, merely on another scale, Like a dozing whale on the sea bottom In relation to the tiny, self-important ship On the surface.) But your eyes proclaim That everything is surface. The surface is what's there And nothing can exist except what's there. There are no recesses in the room, only alcoves, And the window doesn't matter much, or that Sliver of window or mirror on the right, even As a gauge of the weather, which in French is Le temps, the word for time, and which Follows a course wherein changes are merely Features of the whole. The whole is stable within Instability, a globe like ours, resting On a pedestal of vacuum, a ping-pong ball Secure on its jet of water. And just as there are no words for the surface, that is, No words to say what it really is, that it is not Superficial but a visible core, then there is No way out of the problem of pathos vs. experience. You will stay on, restive, serene in Your gesture which is neither embrace nor warning But which holds something of both in pure Affirmation that doesn't affirm anything.
Διάβασε το ποίημα του John Ashbery Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο.
Βρες έναν τέτοιο καθρέφτη στην Εγνατία.
Μείνε εκεί και παρατήρησε τον εαυτό σου, την κίνηση και το περιβάλλον μέσα από τον καθρέφτη.
Παρατήρησε τις διαφορετικές οπτικές και την παραμόρφωση. Προσπάθησε να ζωγραφίσεις αυτό που βλέπεις.
9. ΑΣΤΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Βρες ένα σημείο στην Εγνατία με έντονη αντανάκλαση. Φώναξε φίλους σου και πάρε ποπ-κορν.
Μείνετε εκεί για τουλάχιστον μία ώρα κοιτάζοντας την αντανάκλαση και προσποιηθείτε ότι βλέπετε ταινία.
Αν θέλετε, μπορείτε να σκεφτείτε όνομα, είδος και πλοκή.
Expert tip: Διαλέξτε τον αγαπημένο σας ηθοποιό και ζητήστε αυτόγραφο ή δώστε του ένα βραβείο.
10. ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΟΡΤΑΙΤΟ
Κάνε μία βόλτα στην Εγνατία και κοίτα τις βιτρίνες.
Έχεις προσέξει ποτέ πόσο η ακινησία των μανεκέν αντιδιαστέλλεται με την κίνηση των περαστικών; Δεν μοιάζουν με ηθοποιούς παγωμένους στο χρόνο;
Βρες μία βιτρίνα που σ’ αρέσει και φαντάσου τι έργο παίζεται. Διάλεξε το ρόλο σου και μπες κι εσύ στη σκηνή.
Ζήτα από τον καταστηματάρχη ή κάποιον περαστικό να σε βγάλει φωτογραφία.
Expert tip: Για να μπεις στο πετσί του ρόλου ντύσου όπως τα μανεκέν με ρούχα του καταστήματος.
https://www.facebook.com/Waystowanderegnatiastr-1712212355519149/
1. ΗΔΟΝΟΒΛΕΨΙΑΣ
Βρες ένα ψηλό κτίριο στην Εγνατία. Ανέβα στην ταράτσα του. Μείνε εκεί τουλάχιστον για 1 ώρα. Παρατήρησε τι συμβαίνει από ψηλά. Διάβασε τις κινήσεις των σωμάτων που βρίσκονται σε απόσταση.
«Το ανέβασμα στην κορυφή του World Trade Center σημαίνει απαλλαγή από την επήρεια της πόλης. Το σώμα δεν είναι πια ζωσμένο απ’ τους δρόμους που το στρίβουν και το γυρίζουν μπρος πίσω σύμφωνα μ’ έναν ανώνυμο νόμο· ούτε κατακυριευμένο, παίκτης ή πιόνι, από την βουή τόσων διαφορών και τη νευρικότητα της κίνησης στους νεουορκέζικους δρόμους. Όποιος ανέβει εκεί ψηλά, βγαίνει από τη μάζα που συμπαρασύρει και ανακατεύει μέσα της οποιαδήποτε ταυτότητα δημιουργού ή θεατή. Ίκαρος πάνω από τα νερά αυτά, μπορεί να αγνοήσει τα πανούργα τεχνάσματα του Δαιδάλου σε κινητούς, ατέρμονους λαβυρίνθους. Η ανύψωσή του τον μετατρέπει σε ηδονοβλεψία. Τον τοποθετεί σε απόσταση. Μεταβάλλει σε κείμενο που απλώνεται μπροστά του, κάτω από το βλέμμα του, τον κόσμο που τον είχε μαγεμένο, «κατακυριευμένο». Του επιτρέπει να τον διαβάσει, να είναι ένας ηλιακός Οφθαλμός, ένα βλέμμα θεού. Έξαρση σκοπικής και γνωστικής ενόρμησης. Να μην είσαι τίποτα άλλο πέρα από τούτο το βλέπον σημείο, αυτή είναι η μυθοπλασία της γνώσης.
Κι έπειτα; Θα πρέπει να ξαναπέσεις στο ζοφερό χώρο όπου κυκλοφορούν τα πλήθη που είναι ορατά από ψηλά, αλλά εκεί κάτω δεν βλέπουν; Πτώση του Ικάρου. Στον εκατοστό δέκατο όροφο μια αφίσα, σαν άλλη σφίγγα, απευθύνει ένα αίνιγμα στον πεζό, που για μια στιγμή μεταβάλλεται σε οπτασιαστή: It’s hard to be down when you’re up.»
«Κάτω απεναντίας (down), Πέρα από τα κατώφλια όπου παύει η ορατότητα- εκεί ζουν οι συνηθισμένοι χρήστες της πόλης. Στοιχειώδης μορφής της εμπειρίας αυτής, είναι περιπατητές, οδοιπόροι, Wandersmanner, το σώμα των οποίων υπακούει στην ανισόπαχη καλλιγραφία ενός αστικού «κειμένου», που το γράφουν χωρίς να μπορούν να το διαβάσουν. Είναι άνθρωποι της πρακτικής, που χρησιμοποιούν χώρους αθέατους· η γνώση τους για κείνους είναι τόσο τυφλή, όσο και στην ερωτική συνεύρεσης των σωμάτων. Οι δρόμοι που αλληλοδιαπλέκονται σε τούτη τη συνύφανση, ανεπίγνωστα ποιήματα όπου κάθε σώμα είναι ένα στοιχείο υπογεγραμμένο από πολλά άλλα, διαφεύγουν από την αναγνωσιμότητα. Θαρρείς και μια τύφλωση χαρακτηρίζει τις οργανωτικές πρακτικές της κατοικημένης πόλης. Τα δίκτυα αυτών των γραφών που προχωρούν και διασταυρώνονται συνθέτουν μια
πολλαπλή ιστορία, δίχως δημιουργό και θεατή, διαμορφωμένη από θραύσματα τροχιάς και αλλοιώσεις χώρων-μια ιστορία που, σε σχέση με τις παραστάσεις, παραμένει καθημερινά, επ’ άπειρον, άλλη.» ( Ντε Σερτώ, 2010)
2. ΑΝΩ ΠΟΛΗ (ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ)
Χρειάζεσαι:
Χάρτη της πόλης
Πήγαινε σε ένα σημείο στην Άνω Πόλη. Βλέπεις την Εγνατία; Ποιο σημείο της βλέπεις; Ακολούθησε μια διαδρομή παράλληλη με την Εγνατία. Σημείωσέ την.
Πήγαινε στην Εγνατία στο σημείο αυτό που πρωτοείδες από ψηλά. Επανέλαβε τη διαδρομή που ακολούθησες στην Άνω Πόλη. Που σε βγάζει;
“In researching this book we have explored a number of tactics for transplanting ideas arising from one place to another, including a simultaneous drift by the four core members of Wrights & Sites in four European locations.
Exchange mis-guided ideas in real-time with people in other places.
Build a narrative over the course of a day by sending one photo message per hour to a friend.
The idea of superimposing one space (or time) onto another is not a new one:
• as Walter Benjamin wrote ‘we know that, in the course of flanerie, far-off times and places interpenetrate the landscape and the present moment’
• towards the end of 2003 a ferris wheel from Paris was re- erected in the centre of Birmingham- but the French audio commentary had not been removed, and for several weeks the public viewed the English cityscape whilst being told to look out for famous Parisian landmarks. What happens if you overlay a map of Moscow onto your own city?
What do you find the Kremlin should be? Look for references to Russia. Stop in bars and drink vodka.
What about Baghdad? Or fictional spaces? (Narnia, streets in soap operas, etc)
Take guidebooks from one place and use them in another. Exchange maps with friends from other cities.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
3. ΓΙΝΕ ΠΟΙΗΤΗΣ
Οι δρόμοι των πόλεων είναι γεμάτοι κείμενα. Από τις φωτεινές επιγραφές, τα θυροτηλέφωνα των πολυκατοικιών, τις λέξεις και τους αριθμούς στις πλάκες των πεζοδρομίων μέχρι τα γκράφιτι στους τοίχους, τις αφίσες στις βιτρίνες των καταστημάτων, τις επιγραφές των μνημείων. Τα στοιχεία αυτά δημιουργούν μια διαφορετική αφήγηση του τόπου, αποσπασματική και υπαινικτική, που δεν παύει να σχετίζεται με αυτόν.
Πήγαινε μια βόλτα στην Εγνατία. Σημείωσε τις λέξεις που σου τραβούν την προσοχή.
Χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις για να δημιουργήσεις τη δική σου αφήγηση, την ιστορία της διαδρομής σου.
Γράψε ένα ποίημα.
“MEMORIALS”
A city marks its history in stone, from the simple plaque, to the statue, to the clock tower, to the war memorial. Once names have been carved it is rare to hear those words spoken aloud. Go with a friend to any marker in the city that may constitute a memorial, and read aloud to each other these silent words and names.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
“PLACE NAMES”
Look for the writing on the city-on posters, on rubbish, graffiti, conversations... Use this text to rename the streets.” ( Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
“WRITE ON WALL”
The streets are full of lost and lonely texts. Ignore the mass produced packaging and pick up the rest: you quickly enter worlds of intense feeling. Instant archaeology, take a line from each item and assemble a street poem. Chalk it on a wall.
Poetry from the gutter:
Dear Mrs(--),
(--) phoned to tell me the very sad news. I shall always remember Mr. (--)’s kindness and gentle nature along with a great deal of wisdom. I’m sure you’ll miss him very muck. Do accept my warmest regards & sympathy-continue to express your talent which is a true gift & let me know should you require any varnish. “
(Smith, 2010)
Οδοιπορικές ρητορικές
«Τα οδοιπορικά σχήματα αντικαθιστούν το τεχνολογικό σύστημα ενός συνεκτικού και ολοποιητικού χώρου, «δεμένου» και ταυτόχρονου. Με διαδρομές που έχουν δομή μύθου, αν τουλάχιστον με το «μύθο» εννοούμε έναν λόγο που σχετίζεται με τον τόπο/ου τόπο (ή την καταγωγή) της συγκεκριμένης ύπαρξης, μια αφήγηση μαστορεμένη με στοιχεία αντλημένα από κοινές ρήσεις, μια υπαινικτική, αποσπασματική ιστορία, που τα κενά της συναρμόζονται με τις κοινωνικές πρακτικές τις οποίες συμβολίζει.
Τα σχήματα λόγου αυτής της υφολογικής μεταμόρφωσης του χώρου είναι χειρονομίες. Ή μάλλον, όπως λέει ο Ρίλκε, «δέντρα χειρονομιών» σε κίνηση... Αυτά τα δέντρα από χειρονομίες σαλεύουν παντού. Τα δάση τους περπατούν στους δρόμους. Μεταμορφώνουν τη σκηνή, αλλά είναι αδύνατο να τα καθηλώσει σ’ έναν τόπο η εικόνα. Αν παρόλα αυτά χρειαζόσουν μια εξεικόνιση, θα την έδιναν οι εικόνες-τράνζιτ, καλλιγραφήματα πρασινοκίτρινα και σε μπλε μεταλλικό, που ουρλιάζουν δίχως να φωνάζουν και αυλακώνουν τα υπόγεια της πόλης, «κεντίδια» από γράμματα και αριθμούς, τέλειες χειρονομίες μιας βίας ζωγραφισμένης με πιστόλι, εκφάνσεις του Σίβα σε γραφές, χορευτικά γραφήματα, με τον βρόντο των συρμών του μετρό να συνοδεύει τις φευγαλέες εμφανίσεις τους: τα γκράφιτι της Νέας Υόρκης.» (Ντε Σερτώ, 2010)
4. VIA EGNATIA
Τα έργα του μετρό αποκαλύπτουν τα αρχαία στρώματα της Εγνατίας. Δημόσιοι χώροι, αγορές, κρήνες και στοές ανά τους αιώνες δημιούργησαν το παλίμψηστο της Οδού.
Διάλεξε ένα από αυτά τα ανοίγματα στην πόλη.
Ρίξε μια ματιά από πάνω ή ακόμη καλύτερα προσπάθησε να πλησιάσεις τα αρχαιολογικά ευρήματα.
Βρες κάτι που μπορεί να σε μεταφέρει σε εκείνες τις περιόδους της ιστορίας. Μια επιγραφή, ένα αντικείμενο.
Φαντάσου ότι είσαι ένας ταξιδιώτης στη βυζαντινή Εγνατία και πίνεις νερό από την κρήνη για να ξεδιψάσεις.
Σκέψου τα ανοίγματα ως περάσματα στο χωρόχρονο.
Άφησε ίχνη της παρουσίας σου. Κρύψε κάπου ένα πολύ μικρό αντικείμενο.
Όταν ολοκληρωθούν τα έργα θα ξέρεις ότι υπάρχει κάτι δικό σου κάτω από την Εγνατία.
“WE APOLOGISE FOR ANY INCONVENIENCE...”
Most cities are in a constant state of change. This is clearly marked by roadworks as underground services are updated or installed. Such work is generally regarded as an inconvenience. On a mis-guided walk it can been seen in a different light. A hole in the city provides a chance to peer into a historical and geological layers of the place. In this way, you could consider the roadworks as a free open-air exhibition of earthworks and archaeological revelations.” (σελ. 15, Hodge, Persighetti, Smith, Turner and Weaver, 2010)
In the past imagining Utopia has involved the erection of borders, fencing off a community with a radical identity or putting a distance between now and the future on setting sail for an ideal island.
Mythogeography, however, began in quite different way; with site-specificity rather than exemplariness, with theatre rather than with politics, struggling to expose people to what was most immediate rather than what was distant and desired on behalf of others. This was more difficult than expected! Participants in early mythogeographical experiments often felt like expelling themselves for their lack of resistance to the lure of the general. No sooner had they managed to fight off the temptation for metaphorical grandstanding, than what they had stripped away came back at them: porous and full of wormholes to elsewhere. (This is an important but very obvious lesson: sometimes getting things wrong helps the most.)
Any illusions entertained by these first mythogeographers about skiing comfortably across the ascetic, cool, smooth, planed territory of specificity, or pleasurably frotting a
warm and crumbly local texture, were soon erupted by all sorts of incursions and irritations from the landscape. (Smith,2010)
“TAXONOMY OF SPACES”
Accidental museums, dread space, ambient hubs, new menhirs, wormholes, doubly inauthentic space, wasteland playgrounds, edgeland, superfluous space, voids, real places like virtual models, ruins, ideal (geometrical) spaces, super-textured spaces, locations of cine-memories, planes of consistency, holey space, heterotopias, dreamlands, theatres in your pocket, the actor as signpost, commercial trajectories on the square, poisoned-magical space, paranoid over-explained space, love triangles, circles of acquaintance...all these should, but do not, have space here set aside for their definition.
There is no significance in the order of categories, nor any equality in the influence of one category over another; The relation of their gravitational pulls is always changing.
...
Wormholes: In certain places wrinkles in the fabric of space bring far away places very close. You may find a wormhole in the exotic shape of a building, in an unexpected name, in an affecting story, in an atmosphere, in a word printed on a sweet wrapper, in a symbol hidden in a street sign. If so... pass through. Next time you try on a new pair of trousers or a new bra in the changing booth of a shop, imagine that when you swish the curtain across, you open another to the workshop of the child labourers who made the garment in your hand.” (Smith, 2010)
5. ΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ
Ξεκίνα από το αγαπημένο σου σημείο στην Εγνατία.
Εάν δεν υπάρχει αγαπημένο, τότε το πλησιέστερο.
Περπάτα προς όποια κατεύθυνση θέλεις μέχρι την πρώτη φωτεινή επιγραφή που αναβοσβήνει.
Περίμενε μέχρι να ανάψει και να σβήσει 3 φορές.
Κοίτα γύρω σου. Προσπάθησε να εντοπίσεις μια στάση και κινήσου προς αυτήν.
Ρώτα κάποιον ποιο λεωφορείο περιμένει, δες σε πόση ώρα έρχεται και συνέχισε να περπατάς γι’ αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα.
Βγάλε μια φωτογραφία στο σημείο που έφτασες και στείλε την σε ένα φίλο.
6. ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΜΙΚΡΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ
Οι Freeman & Freeman στο έργο τους Paranoia: the 21st-century fear περιγράφουν μία «κλίμακα» παράνοιας (“sliding scale” of paranoia), με σημαντικότερο παράγοντα τον «βαθμό στον οποίο οι σκέψεις επηρεάζουν την καθημερινότητα». Τι θα συνέβαινε αν αυτή η επίδραση μπορούσε να χαρτογραφηθεί και να ελεγχθεί ως ένα επιλεγμένο μέσο «επιρροής στην καθημερινή πρακτική»;
Με το να καλλιεργήσει μία ήπια μορφή παράνοιας ο περιηγητής μπορεί να αποκτήσει μία υπερ-ευαισθησία ως προς τις υφές, τις λεπτομέρειες, τη σήμανση και τα σύμβολα στους δρόμους. (σελ. 178, Phil Smith, 2010)
Διάλεξε ένα στοιχείο στην Εγνατία και παρατήρησέ το με προσοχή.
Αν καταφέρεις να γίνεις λίγο παρανοϊκός θα αρχίσεις να διακρίνεις όλες του τις λεπτομέρειες, τις υφές, τα χρώματα, τους ήχους.
Αρχίζεις να τα βλέπεις παντού τριγύρω σου;
Ακολούθησέ τα!
Expert tip: Μη φοβάσαι να βγεις εκτός πορείας, αυτά καθορίζουν την διαδρομή σου, άφησέ τα να σε οδηγήσουν.
7. RIVER EGNATIA
Η Εγνατία αποτελεί το ποτάμι της Θεσσαλονίκης.
Χωρίζει την πόλη σε δύο όχθες.
Για να περάσεις απέναντι πρέπει να βρεις τις γέφυρες; Ή μήπως έχεις βάρκα;
Πάρε τους φίλους σου για μία βόλτα στην όχθη, καθίστε και δείτε τα καράβια που περνάνε.
Πλατσούρισε στα νερά! Ή πρόσεχε μη βραχείς...
Απόφυγε τα βαθιά σημεία και τα δυνατά ρεύματα!
8. ΚΥΡΤΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
Francesco, your hand is big enough To wreck the sphere, and too big, One would think, to weave delicate meshes That only argue its further detention. (Big, but not coarse, merely on another scale, Like a dozing whale on the sea bottom In relation to the tiny, self-important ship On the surface.) But your eyes proclaim That everything is surface. The surface is what's there And nothing can exist except what's there. There are no recesses in the room, only alcoves, And the window doesn't matter much, or that Sliver of window or mirror on the right, even As a gauge of the weather, which in French is Le temps, the word for time, and which Follows a course wherein changes are merely Features of the whole. The whole is stable within Instability, a globe like ours, resting On a pedestal of vacuum, a ping-pong ball Secure on its jet of water. And just as there are no words for the surface, that is, No words to say what it really is, that it is not Superficial but a visible core, then there is No way out of the problem of pathos vs. experience. You will stay on, restive, serene in Your gesture which is neither embrace nor warning But which holds something of both in pure Affirmation that doesn't affirm anything.
Διάβασε το ποίημα του John Ashbery Αυτοπροσωπογραφία σε κυρτό κάτοπτρο.
Βρες έναν τέτοιο καθρέφτη στην Εγνατία.
Μείνε εκεί και παρατήρησε τον εαυτό σου, την κίνηση και το περιβάλλον μέσα από τον καθρέφτη.
Παρατήρησε τις διαφορετικές οπτικές και την παραμόρφωση. Προσπάθησε να ζωγραφίσεις αυτό που βλέπεις.
9. ΑΣΤΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ
Βρες ένα σημείο στην Εγνατία με έντονη αντανάκλαση. Φώναξε φίλους σου και πάρε ποπ-κορν.
Μείνετε εκεί για τουλάχιστον μία ώρα κοιτάζοντας την αντανάκλαση και προσποιηθείτε ότι βλέπετε ταινία.
Αν θέλετε, μπορείτε να σκεφτείτε όνομα, είδος και πλοκή.
Expert tip: Διαλέξτε τον αγαπημένο σας ηθοποιό και ζητήστε αυτόγραφο ή δώστε του ένα βραβείο.
10. ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΟΡΤΑΙΤΟ
Κάνε μία βόλτα στην Εγνατία και κοίτα τις βιτρίνες.
Έχεις προσέξει ποτέ πόσο η ακινησία των μανεκέν αντιδιαστέλλεται με την κίνηση των περαστικών; Δεν μοιάζουν με ηθοποιούς παγωμένους στο χρόνο;
Βρες μία βιτρίνα που σ’ αρέσει και φαντάσου τι έργο παίζεται. Διάλεξε το ρόλο σου και μπες κι εσύ στη σκηνή.
Ζήτα από τον καταστηματάρχη ή κάποιον περαστικό να σε βγάλει φωτογραφία.
Expert tip: Για να μπεις στο πετσί του ρόλου ντύσου όπως τα μανεκέν με ρούχα του καταστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.